นีล อาร์มสตรอง (Neil Armstrong) เป็นนักบินอวกาศและนักบวชชีชาวอเมริกันที่เป็นคนแรกที่เดินทางไปยังผิวดวงจันทร์และก้าวเท้าลงบนพื้นผิวดวงจันทร์ในภารกิจอพอลโล 11 (Apollo 11) ในปี 1969 นี่คือประวัติและผลงานสำคัญของนีล อาร์มสตรอง:
- วันเกิดและสถานที่เกิด: นีลดัล เลน อาร์มสตรองเกิดเมื่อวันที่ 5 สิงหาคม ค.ศ. 1930 ในเมือง Wapakoneta, Ohio, สหรัฐอเมริกา.
- การศึกษาและการบรรลุปริญญา: เขาได้รับการศึกษาที่ Purdue University และได้รับปริญญาศิลปกรรมบัณฑิตในสาขาวิศวกรรมการบิน (aerospace engineering) จากมหาวิทยาลัยซามิตและเทคโนโลยีแอร์โรซปริ่ม (University of Southern California).
- การเข้าร่วมโครงการอพอลโล: นีล อาร์มสตรองเข้าร่วมโครงการอพอลโลของ NASA ในช่วงปี 1962 และเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มอพอลโลที่ได้รับการอบรมเพื่อเดินทางไปยังดวงจันทร์ ในภารกิจ Apollo 11 นีล อาร์มสตรองทำหน้าที่เป็นผู้บังคับของยานอพอลโล 11 ที่ได้บินขึ้นสู่อวกาศในวันที่ 16 กรกฎาคม ค.ศ. 1969.
- ความสำเร็จในพื้นผิวดวงจันทร์: เมื่อวันที่ 20 กรกฎาคม ค.ศ. 1969 นีล อาร์มสตรองก์ก้าวเท้าลงบนพื้นผิวดวงจันทร์เป็นคนแรกของมนุษยชาติ และกลายเป็นคำบอกเล่าที่มีความเป็นผู้ชมมากที่สุดในการพรีเซ็นต์ในโลก. เขากล่าวคำพูดที่ผู้ชมทั้งโลกจดจำกัน “That’s one small step for man, one giant leap for mankind” (เป็นการก้าวเล็ก ๆ ของมนุษย์ แต่เป็นกระโดดใหญ่ ๆ ของมนุษยชาติ).
- การกลับมาสู่โลก: หลังจากการเดินทางไปยังดวงจันทร์ นีล อาร์มสตรองก์และทีมงานของเขากลับมาสู่โลกในความปลอดภัยในวันที่ 24 กรกฎาคม ค.ศ. 1969.
- การตำแหน่งที่ NASA: หลังจากการเดินทางสู่ดวงจันทร์ นีล อาร์มสตรองก์ทำงานในตำแหน่งผู้บริหารใน NASA และเป็นผู้สอบบัญชีชี้นำในหน่วยงานนี้.
- การลาออกและชีวิตหลังเกษียณ: นีล อาร์มสตรองก์ลาออกจาก NASA ในปี 1971 และกลับมาทำงานในสายการบินเพื่อการศึกษาวิจัยและพัฒนา. เขาเสียชีวิตเมื่อวันที่ 25 สิงหาคม ค.ศ. 2012.
- ความสำคัญและมรดก: นีล อาร์มสตรองก์ถือเป็นฮีโร่ในกลุ่มนักบินอวกาศ และการที่เขาก้าวเท้าลงบนดวงจันทร์เป็นหนึ่งในเหตุการณ์ที่สำคัญในประวัติศาสตร์มนุษยชาติ และเป็นตัวอย่างในการทำงานอย่างขยันและมุ่งมั่นเพื่อบรรลุเป้าหมายของตนเองและมนุษยชาติ.
นีล อาร์มสตรอง คือใคร?
Neil Armstrong เกิดที่เมืองวาปาโคเนตา รัฐโอไฮโอ เมื่อวันที่ 5 สิงหาคม พ.ศ. 2473 หลังจากรับราชการในสงครามเกาหลีและสำเร็จการศึกษาระดับวิทยาลัย เขาได้เข้าร่วมองค์กรที่จะกลายเป็น NASA อาร์มสตรองเข้าร่วมโครงการนักบินอวกาศในปี พ.ศ. 2505 และรับหน้าที่นักบินผู้บังคับบัญชาสำหรับภารกิจแรกของเขาที่ชื่อ Gemini VIII ในปี พ.ศ. 2509 เขาเป็นผู้บัญชาการยานอวกาศของ Apollo 11 ซึ่งเป็นภารกิจบนดวงจันทร์แบบมีมนุษย์คนแรก และกลายเป็นมนุษย์คนแรกที่เดินบนดวงจันทร์ อาร์มสตรองเสียชีวิตไม่นานหลังจากเข้ารับการผ่าตัดหัวใจในเมืองซินซินนาติ รัฐโอไฮโอ เมื่อปี 2555
การรับราชการทหาร
อาร์มสตรองเริ่มหลงใหลในการบินตั้งแต่อายุยังน้อย และได้รับใบอนุญาตนักบินเมื่ออายุ 16 ปี ในปี พ.ศ. 2490 อาร์มสตรองเริ่มศึกษาสาขาวิศวกรรมการบินที่มหาวิทยาลัยเพอร์ดูด้วยทุนกองทัพเรือสหรัฐฯ
ในปี 1949 อาร์มสตรองได้รับการฝึกฝนเป็นนักบินในกองทัพเรือ โดยเป็นส่วนหนึ่งของทุนการศึกษา เขาเริ่มรับราชการในสงครามเกาหลีในอีกสองปีต่อมา และได้ปฏิบัติภารกิจรบ 78 ครั้งในช่วงความขัดแย้งทางทหารครั้งนี้
หลังจากได้รับการปล่อยตัวจากการปฏิบัติหน้าที่ในปี พ.ศ. 2495 อาร์มสตรองก็กลับมาเรียนที่วิทยาลัย
เข้าร่วมกับนาซ่า
ไม่กี่ปีต่อมา อาร์มสตรองเข้าร่วมคณะกรรมการที่ปรึกษาแห่งชาติด้านการบิน (NACA) ซึ่งต่อมาได้กลายมาเป็นองค์การบริหารการบินและอวกาศแห่งชาติ (NASA) สำหรับหน่วยงานของรัฐแห่งนี้ เขาทำงานในหลายตำแหน่ง รวมทั้งทำหน้าที่เป็นนักบินทดสอบและวิศวกร เขาทดสอบเครื่องบินความเร็วสูงหลายลำ รวมถึง X-15 ซึ่งสามารถบรรลุความเร็วสูงสุด 4,000 ไมล์ต่อชั่วโมง
โปรแกรมนักบินอวกาศ
ในปี 1962 อาร์มสตรองเข้าร่วมโครงการนักบินอวกาศของ NASA เขาและครอบครัวย้ายไปฮูสตัน รัฐเท็กซัส และอาร์มสตรองรับหน้าที่เป็นนักบินบังคับบัญชาสำหรับภารกิจแรกของเขาที่ชื่อว่า Gemini VIII เขาและเพื่อนนักบินอวกาศ เดวิด สก็อตต์ ถูกส่งขึ้นสู่วงโคจรของโลกเมื่อวันที่ 16 มีนาคม พ.ศ. 2509 ขณะอยู่ในวงโคจร พวกเขาสามารถเทียบแคปซูลอวกาศกับยานพาหนะเป้าหมาย Gemini Agena ได้ในเวลาสั้นๆ นี่เป็นครั้งแรกที่ยานพาหนะสองคันเทียบท่าในอวกาศได้สำเร็จ อย่างไรก็ตาม ในระหว่างการซ้อมรบนี้ พวกเขาประสบปัญหาบางอย่างและต้องตัดภารกิจให้สั้นลง พวกเขาลงจอดในมหาสมุทรแปซิฟิกเกือบ 11 ชั่วโมงหลังจากภารกิจเริ่มต้น และได้รับการช่วยเหลือจากสหรัฐฯ ในเวลาต่อมา เมสัน.
การลงจอดบนดวงจันทร์
อาร์มสตรองเผชิญกับความท้าทายที่ยิ่งใหญ่กว่านั้นในปี 1969 ร่วมกับไมเคิล คอลลินส์ และเอ็ดวิน อี. “บัซ” อัลดริน เขาเป็นส่วนหนึ่งของภารกิจส่งมนุษย์ครั้งแรกของ NASA ไปยังดวงจันทร์ ทั้งสามถูกส่งขึ้นสู่อวกาศเมื่อวันที่ 16 กรกฎาคม พ.ศ. 2512 อาร์มสตรองทำหน้าที่เป็นผู้บัญชาการภารกิจ ขับโมดูลลูนาร์ไปยังพื้นผิวดวงจันทร์เมื่อวันที่ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2512 โดยมีอัลดรินอยู่บนเรือ คอลลินส์ยังคงอยู่ในโมดูลคำสั่ง
เวลา 22:56 น. อาร์มสตรองออกจากโมดูลดวงจันทร์ เขากล่าวว่า “นั่นเป็นก้าวเล็กๆ ก้าวหนึ่งของมนุษย์ แต่เป็นก้าวกระโดดครั้งใหญ่ของมวลมนุษยชาติ” ขณะที่เขาก้าวแรกอันโด่งดังบนดวงจันทร์ Armstrong และ Aldrin เก็บตัวอย่างและทำการทดลองเป็นเวลาประมาณสองชั่วโมงครึ่ง พวกเขายังถ่ายรูปรวมทั้งรอยเท้าของตัวเองด้วย
กลับมาเมื่อวันที่ 24 กรกฎาคม พ.ศ. 2512 ยานอะพอลโล 11 ตกลงในมหาสมุทรแปซิฟิกทางตะวันตกของฮาวาย ลูกเรือและยานลำนี้ถูกรับขึ้นโดยสหรัฐฯ แตนและนักบินอวกาศทั้ง 3 คนถูกกักกันเป็นเวลา 3 สัปดาห์
ไม่นานนัก นักบินอวกาศอะพอลโล 11 ทั้ง 3 คนก็ได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นกลับบ้าน ฝูงชนเรียงรายไปตามถนนในนิวยอร์กซิตี้เพื่อเชียร์วีรบุรุษผู้มีชื่อเสียงที่ได้รับเกียรติในขบวนพาเหรดเทป อาร์มสตรองได้รับรางวัลมากมายจากความพยายามของเขา รวมถึงเหรียญแห่งอิสรภาพ และเหรียญเกียรติยศแห่งรัฐสภา
ผลงานในภายหลัง
อาร์มสตรองยังคงอยู่กับ NASA โดยดำรงตำแหน่งรองผู้อำนวยการฝ่ายการบินจนถึงปี 1971 หลังจากออกจาก NASA เขาได้เข้าร่วมคณะของมหาวิทยาลัยซินซินแนติในตำแหน่งศาสตราจารย์ด้านวิศวกรรมการบินและอวกาศ อาร์มสตรองอยู่ที่มหาวิทยาลัยเป็นเวลาแปดปี ด้วยความกระตือรือร้นในสาขาของเขา เขาดำรงตำแหน่งประธานของ Computing Technologies for Aviation, Inc. ตั้งแต่ปี 1982 ถึง 1992
ด้วยการช่วยเหลือในช่วงเวลาที่ยากลำบาก อาร์มสตรองดำรงตำแหน่งรองประธานคณะกรรมาธิการประธานาธิบดีเกี่ยวกับอุบัติเหตุกระสวยอวกาศชาเลนเจอร์ในปี พ.ศ. 2529 คณะกรรมาธิการสอบสวนการระเบิดของชาเลนเจอร์เมื่อวันที่ 28 มกราคม พ.ศ. 2529 ซึ่งคร่าชีวิตลูกเรือ รวมทั้งครูในโรงเรียนคริสตา แมคออลิฟฟ์.
แม้จะเป็นหนึ่งในนักบินอวกาศที่มีชื่อเสียงที่สุดในประวัติศาสตร์ แต่อาร์มสตรองก็เบือนหน้าหนีจากสายตาของสาธารณชนเป็นส่วนใหญ่ ในการให้สัมภาษณ์ที่ไม่ค่อยพบบ่อยสำหรับรายการข่าว 60 นาทีในปี พ.ศ. 2548 เขาบรรยายถึงดวงจันทร์ให้ผู้สัมภาษณ์ เอ็ด แบรดลีย์ ฟังว่า “มันเป็นพื้นผิวที่สุกใสท่ามกลางแสงอาทิตย์นั้น ขอบฟ้าดูเหมือนจะค่อนข้างใกล้กับคุณเพราะว่าความโค้งนั้นเด่นชัดกว่าที่นี่บนโลกมาก . มันเป็นสถานที่ที่น่าสนใจ ฉันแนะนำที่นี่”
แม้ในปีสุดท้ายของเขา อาร์มสตรองยังคงมุ่งมั่นที่จะสำรวจอวกาศ นักบินอวกาศขี้อายรายนี้กลับมาเป็นที่สนใจอีกครั้งในปี 2010 เพื่อแสดงความกังวลเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับโครงการอวกาศของสหรัฐฯ เขาเป็นพยานในสภาคองเกรสคัดค้านการตัดสินใจของประธานาธิบดีบารัค โอบามา ที่จะยกเลิกโครงการ Constellation ซึ่งรวมถึงภารกิจอื่นไปยังดวงจันทร์ด้วย โอบามายังพยายามสนับสนุนให้บริษัทเอกชนเข้ามามีส่วนร่วมในอวกาศ
ทางธุรกิจและก้าวไปข้างหน้าด้วยภารกิจอวกาศไร้คนขับมากขึ้น
อาร์มสตรองกล่าวว่าการตัดสินใจครั้งใหม่นี้จะทำให้สหรัฐฯ สูญเสียตำแหน่งผู้นำในการสำรวจอวกาศ “อเมริกาได้รับความเคารพนับถือจากการมีส่วนร่วมในการเรียนรู้ที่จะแล่นเรือในมหาสมุทรใหม่นี้ หากความเป็นผู้นำที่เราได้รับจากการลงทุนของเราถูกปล่อยให้จางหายไป ประเทศอื่นๆ ก็จะก้าวเข้าสู่จุดที่เราสะดุดล้มอย่างแน่นอน ฉันไม่เชื่อว่า นั่นจะเป็นไปเพื่อประโยชน์สูงสุดของเรา” เขากล่าวกับสภาคองเกรส
หนังสือและภาพยนตร์ ‘First Man’
ชีวประวัติที่ได้รับอนุญาตของนักบินอวกาศผู้โด่งดัง First Man: The Life of Neil A. Armstrong ได้รับการตีพิมพ์ในปี 2548 เขียนโดย James R. Hansen ผู้ทำการสัมภาษณ์กับ Armstrong ตลอดจนครอบครัว เพื่อน และเพื่อนร่วมงานของเขา
หนังสือเล่มนี้ได้รับการดัดแปลงเป็นชีวประวัติในเวลาต่อมา โดย First Man จะเข้าฉายในโรงภาพยนตร์ในปี 2018 กำกับโดย Damien Chazelle ภาพยนตร์เรื่องนี้นำแสดงโดย Ryan Gosling ในบท Armstrong โดยมีแคลร์ ฟอย, Jason Clarke และ Kyle Chandler เป็นผู้แสดงสมทบ
ชีวิตส่วนตัว
อาร์มสตรองแต่งงานกับเจเน็ต เชียรอนเมื่อวันที่ 28 มกราคม พ.ศ. 2499 ทั้งคู่ได้เพิ่มครอบครัวเข้ามาในไม่ช้า ลูกชายเอริคมาถึงในปี 2500 ตามมาด้วยลูกสาวชาวคาเรนในปี 2502 น่าเศร้าที่คาเรนเสียชีวิตด้วยโรคแทรกซ้อนที่เกี่ยวข้องกับเนื้องอกในสมองที่ผ่าตัดไม่ได้ในเดือนมกราคม พ.ศ. 2505 ในปีต่อมา ครอบครัวอาร์มสตรองได้ต้อนรับลูกคนที่สามของพวกเขา ลูกชายคนที่สาม มาร์ค
หลังจากการหย่าร้างจากเจเน็ตในปี 1994 อาร์มสตรองแต่งงานกับภรรยาคนที่สองของเขา แครอล เฮลด์ ไนท์
ความตายและการโต้เถียง
อาร์มสตรองเข้ารับการผ่าตัดบายพาสหัวใจที่โรงพยาบาลในเมืองซินซินแนติ รัฐโอไฮโอในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2555 สองสัปดาห์ต่อมา ในวันที่ 25 สิงหาคม พ.ศ. 2555 อาร์มสตรองวัย 82 ปีเสียชีวิตด้วยอาการแทรกซ้อนจากการผ่าตัด
ไม่นานหลังจากการตายของเขา ครอบครัวของเขาออกแถลงการณ์: “สำหรับผู้ที่อาจถามว่าพวกเขาสามารถทำอะไรเพื่อเป็นเกียรติแก่นีล เรามีคำของ่ายๆ ให้เกียรติตัวอย่างการรับใช้ ความสำเร็จ และความสุภาพเรียบร้อยของเขา และครั้งต่อไปที่คุณเดินออกไปข้างนอก คืนที่สดใสและเห็นพระจันทร์ยิ้มให้คุณ คิดถึงนีล อาร์มสตรอง แล้วขยิบตาให้เขา”
ข่าวการเสียชีวิตของอาร์มสตรองแพร่กระจายไปทั่วโลกอย่างรวดเร็ว ประธานาธิบดีโอบามาเป็นหนึ่งในบรรดาผู้ที่ไว้อาลัยผู้บุกเบิกอวกาศผู้ล่วงลับ โดยประกาศว่า “นีลเป็นหนึ่งในวีรบุรุษชาวอเมริกันที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ไม่ใช่แค่ในช่วงเวลาของเขาเท่านั้น แต่ตลอดกาล”
Aldrin กล่าวเพิ่มเติมว่า: “ฉันรู้ว่าฉันได้ร่วมไว้อาลัยให้กับการจากไปของวีรบุรุษอเมริกันตัวจริงและนักบินที่เก่งที่สุดที่ฉันเคยรู้จัก ฉันได้ร่วมไว้อาลัยกับผู้คนหลายล้านคน นีลเพื่อนของฉันก้าวก้าวเล็ก ๆ แต่เป็นการก้าวกระโดดครั้งใหญ่ที่เปลี่ยนแปลงโลกและจะถูกจดจำตลอดไปในฐานะ ช่วงเวลาสำคัญในประวัติศาสตร์ของมนุษย์”
ในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2562 ไม่นานหลังจากการเฉลิมฉลองครบรอบ 50 ปีการเหยียบดวงจันทร์ เดอะนิวยอร์กไทมส์ รายงานเกี่ยวกับข้อโต้แย้งที่ไม่ทราบมาก่อนเกี่ยวกับการเสียชีวิตของนักบินอวกาศรายนี้ ตามรายงานของ The Times หลังจากที่ Armstrong เข้ารับการตรวจที่ Mercy Health — โรงพยาบาล Fairfield โดยมีอาการของโรคหัวใจในเดือนสิงหาคม 2012 แพทย์ได้ตัดสินใจอย่างน่าสงสัยที่จะทำการผ่าตัดบายพาสทันที หลังจากนั้น เมื่อการถอดสายไฟชั่วคราวสำหรับเครื่องกระตุ้นหัวใจส่งผลให้มีเลือดออกภายใน ก็มีการเคลื่อนไหวที่น่าสงสัยอีกครั้งหนึ่งในการนำอาร์มสตรองไปที่ห้องปฏิบัติการใส่สายสวน แทนที่จะไปที่ห้องผ่าตัดโดยตรง
ในที่สุดโรงพยาบาลก็สามารถตกลงยอมความได้ 6 ล้านดอลลาร์กับครอบครัวที่รอดชีวิตของอาร์มสตรอง โดยข้อกำหนดว่ารายละเอียดเกี่ยวกับการดูแลรักษาทางการแพทย์และการตั้งถิ่นฐานยังคงเป็นส่วนตัว
